Een goeie travestiet zie je niet

Een goeie travestiet zie je niet./ René Stoute.
Uitgeverij Atlas, 1994, 428 blz.

Travestie, zo lijkt het, heeft zich ontworsteld aan de duistere tijden van politieverordeningen, pesterijen en een minachtende publieke opinie. Zet de telvisie aan, en wat zie je? Een bekende Nederlander die een jurk aan een show meedoet. Ga een weekend stappen in Amsterdam en je struikelt over de uitzinnige travo’s ( al dan niet met snor ) en prachtvolle verschijningen van onbestemd of dubbel geslacht. Nee, travestie is allang geen maatschappelijk taboe meer. Behalve wanneer je niet tot de bekende Nederlanders behoort, niet aan cabaret doet en geen homo bent maar integendeel heteroseksueel getrouwd blijkt. Dan kan het opeens met de tolerantie gedaan zijn, of zal er op z’n minst hard geknokt moeten worden om te mogen zijn wie men is. In dit boek voert Stuote met een groot aantal mensen gesprekken over de rol die travestie in hun leven speelt. Niet alleen echte travestieten komen aan het woord, ook vrouwen die met een travestiet leven, en tot voor kort vrijwel onzichtbaar leven., laten zich eindelijk horen. En wat betekent het voor een kind als vader graag in vrouwenkleren loopt? Stoute praatte onder meer met een voormalig zeeman, een ex-vriendin van een travestiet, een vader en zoon die zó zijn, een beroemd schrijver en vele anderen.